naar aanleiding van het VW-schandaal en volgende een artikel van Ferry Heijbrock, journalist van Cobouw.

Laat ik nou toch gedacht hebben dat Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen al dan niet door genetische manipulatie in de genen van ondernemingen was geslopen. People, Planet, Profit vooruit is zo langzamerhand toch de slogan. Hoe teleurstellend waren dan weer de afgelopen weken. Vele illusies armer, dat wel.

Na de nepsoftware van Volkswagen, heeft de Voedsel- en Warenautoriteit deze week ook weer eens menigeen de schellen van de ogen doen vallen. De autoriteit heeft eens gekeken naar de waarde van energielabels. Neen, niet in de bouw, daarvan wisten we al veel langer dat die geen enkele relatie hebben met de werkelijkheid. Daar heb je geen sjoemelsoftware voor nodig. Maar de labels van huishoudelijke apparaten blijken net zo nep te zijn als een Volkswagen diesel. Zo’n 75 tot 90 procent van de labels is fake. De apparaten zijn lang niet zo zuinig als beloofd wordt.

Het trieste is dat zo langzamerhand het hele leven aan elkaar hangt van certificaten, keuren en andere zogenaamde kwaliteitskenmerken op basis waarvan bedrijven en consumenten een bewuste keuze kunnen maken. Dat blijkt dus allemaal net zo nep als de haarkleur van Geert Wilders. We hebben een wereld van schijnzekerheden gecreëerd.

Het vreemde is dat op een aantal gebieden we het allang wisten. Behalve het energielabel voor woningen geldt dat ook voor allerlei certificaten op het gebied van maatschappelijk verantwoord ondernemen waarvan is vastgesteld dat er op dat gebied zo’n 75 zijn voor de bouw- en installatiesector. Het zijn over het algemeen theoretische rekenmodellen die ver afstaan van de werkelijkheid. De ene helft van de bevolking probeert de andere helft deze schijnzekerheden aan te praten. Voorwaar een excellent werkgelegenheidsproject voor hoger opgeleiden dus.

Laten we het eens anders gaan doen en ons gezond verstand weer eens gebruiken. Laten we nu afspreken dat we alle keuren, certificaten en wat dies meer zij, ritueel gaan verbranden op het Binnenhof. En laten we vervolgens alle inspanningen die we nu steken in het behalen van waardeloze nep-papiertjes eens steken in het daadwerkelijk schoner en mooier maken van onze producten. Daar schiet de wereld aanzienlijk meer mee op dan met alle certificaten waarmee menig directiekamer inmiddels behangen is.

Het wachten is nu op de eerste bouwer die bereid en in staat is zijn klanten te beloven dat die een energierekening van nul euro krijgen. Die dan ook de consequentie daaruit durft te trekken en geen aansluitingen voor gas en elektra meer inbouwt. Anders betaalt de klant zich nog scheel aan vastrecht. En het allerbelangrijkste, al zijn beloftes op dit punt nog waarmaakt ook. Daar heeft de klant meer aan dan aan al die fraai ingelijste papiertjes. Wie durft die uitdaging aan. De eerste krijgt van mij persoonlijk een certificaat.

ik ben benieuwd of de verschillende overheden nu echt aktief zullen durven optreden tegen de belangen van de industrie in.  een echte uitdaging voor onze politici.  al maak ik me alvast niet veel illusies.