'Mag het wat trager alstublieft?'
Velen hebben het zich hier in meerdere topics al afgevraagd: hoe kunnen we economische groei blijven verantwoorden? Het is alvast geen synoniem voor ecologische groei. Daarbij aansluitend las ik volgende twee artikels, die ik met jullie wou delen:
Geert Noels (31/12/11): 'Mag het wat trager, alstublieft?' (Er is iets mis met ons manisch model)
http://standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=AM3K379G (31/12/11)
Geert Noels (12/01/12): 'Het wordt minder, maar beter'
http://standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20120112_065
Eén reactie van een lezer wil ik er nog uithalen "Die man moet een nieuwe partij oprichten: rechts en groen. 1 stem heeft hij alvast!! " Dit is niet de eerste keer dat ik hoor of lees dat mensen wel zouden stemmen voor een groene, maar (eerder) rechtse partij. Wat dat dan precies zou moeten inhouden weet ik ook niet, maar het intrigeert me.
Reacties
Beste m2ts,
de focus zou inderdaad minder op groei mogen liggen, zeker op een moment dat we al bijna de hoogste levensstandaard ter wered hebben. Het stelt ons voor grote uitdagingen: de uitgaven van ons sociaal model stijgen jaarlijks (vergrijzing) en de groei valt weg. Het is natuurlijk met onze overheid zoals met onze huizen: eerst efficiënter gaan werken (isoleren) en dan slim investeren en belasten om de maatschappij te ondersteunen (technieken).
Ik zie persoonlijk veel mogelijkheden in de transitie van ons energiebeleid. Elke Belg gaat gemiddeld ongeveer 1 maand per jaar werken om zijn energiefactuur te betalen. In werkelijk is het langer, omdat ook alle producten die je koopt, van een appel tot een wagen, een bepaalde energiekost in zich dragen, meestal ligt deze kost hoger dan 10%.
Om het heel cru te stellen: als alle energie in het binnenland bespaard én opgewekt zou worden, zou dit onze handelsbalans enorm beïnvloeden en werden we ongeveer 10% 'rijker' per jaar. Nu vloeit 60% van deze opbrengst naar het buitenland, de rest naar taksen. Spijtig genoeg zijn de lasten (effect op het milieu) wél nog voor onze rekening. De werkgelegenheid is, vergeleken met de omzet van de traditionele energiebedrijven, aan de lage kant.
Ik stel me de vraag of het niet interessanter is om de economische groei op de balans te leggen met een 'energiekrimp'. Het resultaat is financieel gelijk, het doet geen afbreuk aan het welvaartsniveau, maar zal in tegendeel een positief effect hebben op het leefmilieu en op de tewerkstelling.
Om dit in politieke daden om te zetten weet ik niet of nóg een nieuwe partij oprichten een goede oplossing is. Ik zou liever hebben dat een bestaande partij hier volop op durft inzetten, dat zou ons meteen 10 jaar verder brengen. Centrum-rechtse partijen en kiezers genoeg in Vlaanderen...
En om populistisch af te sluiten: als we al onze energie zelf kunnen besparen / maken (hernieuwbaar) en de afschrijving op de investeringen is gebeurd (na 10 à 20 jaar), dan kunnen we met zijn allen een maand minder gaan werken én toch ons welvaartsniveau behouden, ofwel de toenemende kosten van de vergrijzing betalen.
Eigenlijk komt het laatste gewoon overeen met een passiefhuis bouwen: je investeert de eerste 10 jaar meer en bespaart erna een maanloon per jaar aan energie. Je kan vanaf dan een maand onbetaald verlof nemen en toch evenveel verdienen als je buurman in zijn traditionele woning.