Er is hier al eens een pittige discussie geweest in die richting. Dan ging het vooral over vernieuwbouw ten op zichte van renovatie.

Mijn mening: beter een bestaand gebouw ver(nieuw)bouwen dan een nieuwbouw op een stuk natuur.

Wanneer is afbraak ecologisch verantwoord? Mijn mening is: als zo goed als enkel de bakstenen nog goed zijn, kan je het gerust volledig afbreken. In ieder geval zoveel mogelijk recupereren. Als je zit met enkele beglazing in oude ramen en een dak die begint door te hangen, balken die hun beste tijd hebben gehad en eventueel nog vochtproblemen in de muren, dan kun je het beter afbreken. Eventueel recupereren van de bakstenen (voor nieuwe gevel of bouwen van tuinhuis, carport...) en het glas (om mini-serres van te maken bv.), balken die niet meer bruikbaar zijn kun je nog steeds tot brandhout zagen.

Op deze manier is de ecologische impact van de afbraak zeer beperkt of soms zelfs nog positief (bv. bij hergebruik).

Zeer belangrijk is dan natuurlijk om ecologisch te gaan bouwen: hergroeibare materialen zijn hier uitstekend voor. Beperk het betongebruik!

Beter een bestaand pand afbreken en nieuw bouwen met eco-materialen, dan dit pand naar passiefnorm trekken met pur en dergelijke.