PU vloerisolatie (gespoten) toxisch ?

Het Ecobouwers forum is vernieuwd en verbeterd, daarom is deze discussie afgesloten. Je kunt hier niet meer reageren. Je kan deze vraag opnieuw stellen, of vragen aan de beheerder van Ecobouwers om deze discussie opnieuw te openen als een nieuwe vraag.

Is gepoten PU isolatie, na volledige uitharding giftig als het "in het zicht" blijft" ?
Ik heb nl. het plan om (in een atelier om piano's te restaureren, niet in mijn woonhuis)op de beton eerst PU te laten spuiten, en dan in 2 lagen mutiplex- of OSB- of een ander plaatmateriaal te leggen. Dit alles om zoveel mogelijk hoogte over te houden, omwille van de acoustiek. En hoe zit dat met Resol ? Kan die trouwens drukvast genoeg zijn ?

Reacties

Voor alle duidelikheid, mijn vraag is of PU (en Resol) in de loop van de jaren giftige dampen afgeeft.

Ongeacht of PUR nu toxische gassen blijft vrijgeven of niet - daar hebben andere mensen wellicht meer kennis van - lijkt er mij ten eerste een technisch probleem met de uitvoering (1) en tegelijk biedt het geen oplossing voor je bedoeling (2).

 

(1) Het oppervlak van gespoten PUR is altijd licht-golvend. Na schuren kan het oppervlak vlakker worden gemaakt, maar nooit voldoende om er rechtstreeks vlakke vloerplaten op te leggen: Die platen gaan nooit overal netjes dragen, ze gaan bewegen en omhoog komen als je er op loopt, enz... Voor dit doel zou je minstens PUR moeten gebruiken te leggen in vlakke platen op een vlakke ondergrond.

(2) Als het de initiële bedoeling is om de ruimte akoestisch te verbeteren, dan zie ik niet in wat PUR hier aan kan bijdragen: Voor akoestische isolatie naar de omgeving toe, levert PUR geen oplossing maar zal je je toevlucht moeten nemen tot bijvoorbeeld minerale wol (houtwol misschien ook ?). Voor akoestische absorbtie in de ruimte zelf, om bijvoorbeeld nagalm weg te werken, levert PUR ook geen enkel resultaat...

 

Bert V

PU-schuim hard meestal als twee-componenthars uit tot een onschadelijk product.

Sommige soorten harden enkel uit met het vocht van de lucht, eveneens tot een onschadelijk product.

Een eventueel (bewust of accidenteel) overchot van isocynaat in twee-component PU gaat dan met het vocht uit de lucht of vocht aanwezig in bouwmaterialen uitharden tot zogenaamd "hardhars" (voor de chemici onder jullie: "reactie en uitharding van het isocynaat met water ipv met polyol").

Wat je wel moet doen als het PU-schuim in het zicht blijft is er een laagje dekkende verf (bv acryllatex) over plaatsen zodat het licht afgeschermd is. Je kan het ook met een scherp mes gelijk snijden en er daarna witte of grijs gekleurde siliconenmastiek, acryllaatmastiek of ms-polymeer kunnen overspuiten en met een plamuurmes glad strijken, dan is het ruw oppervlak ineens glad en afgeschermd van licht.

PU-schuim producten (en dat komt in dit geval door de niet licht bestendige isocyanaat-grondstof) verpulveren grosso mode 1mm per jaar. Door afschermen van het licht is dit probleem definitief opgelost.

Om te besluiten: giftig is het niet als het in het licht blijft, maar het zal esthetisch niet proper blijven.