Al ben ik een rationeel wezen, ik heb al twee jaar de neiging om de oude amateur-astronoom Cornelis Easton (overleden in 1929; auteur van "Les Hivers dans l'Europe Occidentale", Leiden) te geloven in zijn vermeende cyclus van 89 jaar, of misschien van 22,25 jaar:

1739/1740-1828/1829 en 1829/1830, 1916/1917 waren strenge winters.

1917, 1940, 1961, 1983 toevallig (?) ook (mijn pa vertelde nog dat zowel in 1940 als in 1961 een stuk vooraan aan het strand van de zee bevroren was).

Dat betekent dat volgende winter de moeite zal zijn (alle opwarmingsfanaten ten baat, die ik ook nooit genegen geweest ben, al ware het maar omdat ze meer dan 80% van de CO2 opname niet eens kunnen verklaren; dus oceaan wellicht via plankton of zo)...

Ik durf al een paar jaar op mijn site zijn stelling sterk te overwegen, tenzij 2006 dit zal tegenspreken.

Zijn er nog die hierover nadenken.

Ter info: hij wist geen verklaring hiervoor, maar dacht misschien aan een zonnecyclus (de zon zit à propos aan de helft van haar leven en binnen een miljard jaar - ahum - zal de aarde al in haar expanderende sfeer opgeslorpt zitten), maar men vermoedt daar enkel een zwakke 11-jarige cyclus (gebaseerd op de zonneprotuberansen, maar ook dat liep in het honderd daar er in 2003-2004 opnieuw uitermate zeer veel zonne-activiteit gemeten werd).

In elk geval: als het een strenge winter is, is er meestal méér zon (condensatie), en ik heb met de software en met collega's met ook een PV-installatie kunnen vaststellen dat koude zonnepanelen een maximum vermogen geven aan omzetting van zonne-energie, dus meer dan in de zomer.

Misschien daarom dacht ik dat het wel toepasselijk was op deze rubriek als nieuw onderwerp. De temperaturen van deze zomer en het raar weergedrag (volgens mijn nederige mening) dit jaar, wijst toch ook 'ergens' op. Ik heb het niet over de regen (door de overbebouwing en betonnering van ons land loopt alle water rapper naar de zee dan vroeger).

Jean Marc VAN BELLE
info [at] logocom.be
http://logocom.be en http://bellegoed.be