Er zijn wellicht heel wat redenen om de C02-uitstoot te beperken, waaronder:

1) Voor de onmiddelijke omgeving is er luchtvervuiling, zonder twijfel.
2) Uit wetenschappelijk onderzoek zijn er heel wat personen/wetenschappers/politici/... die besluiten dat de uitstoot van C02 een klimaatverandering aan het teweegbrengen is.
3) Deze extra, "menselijke" C02-uitstoot komt voor wellicht het grootste deel van onze verslaving aan olie, een bron die ooit eens zal 'opdrogen', duur is (en wellicht nog duurder zal worden) en die bovendien moet komen uit (politiek) onstabiele regio's.

Wat je reden ook weze om jouw CO2-uitstoot te beperken, op zondagavond 21 jan is er alvast een reportage op Canvas om 20.00u rond de derde reden:

Hoeveel beter zijn we er aan toe dan de inwoners van de Kaukasische ex-Sovjetrepubliek Georgië? Eind januari 2006 viel Georgië zonder gas nadat saboteurs twee pijplijnen hadden opgeblazen die Russisch gas aanvoeren naar de republiek.

De Georgische autoriteiten zijn er nog altijd van overtuigd dat Moskou achter de aanslag zat. Waar of niet: vast staat dat Rusland zijn enorme gasvoorraad als politiek wapen gebruikt.

In november - bij het aanbreken van de winter - verhoogde het in één klap de prijs van het gas voor Georgië met meer dan honderd procent.

Het trok ook de prijs op voor het naburige Armenië, maar lang niet zo spectaculair: Armenië is een bondgenoot in de regio, terwijl de relaties met Georgië ronduit gespannen zijn.

De Amerikaanse journalist Thomas L. Friedman, bekend van zijn columns in The New York Times, hangt een beangstigend beeld op van een nieuwe wereldorde die aan het ontstaan is.

Zou de Russische president Poetin zich evenveel kunnen permitteren als de olieprijs nog op 20 dollar per vat lag? Zou zijn Iraanse collega Ahmadinejad in dat geval met evenveel aplomb verklaren dat de holocaust een verzinsel is? En zou de Venezolaan Hugo Chavez George Bush durven vergelijken met de duivel?

Friedman ziet nieuwe centra van macht opduiken in de wereld: landen die over energievoorraden beschikken en door hun enorme inkomsten zich niets hoeven aan te trekken van de buitenwereld. Hun eigen achterban houden de nieuwe autocraten rustig met het geld dat blijft binnenstromen.

Van die landen zijn wij afhankelijk. Friedman: "Wij zijn de verslaafden en zij zijn de pushers. En wij zullen onze dealers geen lastige vragen stellen over democratische principes. Wij zullen niet meer roepen, alleen nog heel zacht fluisteren. Dat is de prijs die wij betalen voor onze verslaving."

Er is maar één oplossing: wij moeten zo snel mogelijk een alternatief vinden voor olie en gas. Anders worden we onherroepelijk afhankelijk van ondemocratische, onstabiele en onbetrouwbare regimes. Hoop dat de olieprijs spontaan weer zou gaan dalen is er volgens Friedman en andere experts niet.

'Energy War: Wij zijn allen Georgiërs' is een reportage van VPRO, Tegenlicht.