WIT begeeft zich graag op het raakvlak tussen stadsontwerp (stedenbouw) en architectuur. We voelen ons thuis in gelaagde en verwarde stedelijke gebieden, en laten ons niet makkelijk afschrikken door complexe sites of een schier onmogelijke set randvoorwaarden. Een grondige lezing van het bestaande vormt altijd een wezenlijk onderdeel van het ontwerpproces. Het wordt systematisch (zelfs indien het in eerste instantie banaal lijkt) gescreend op latente kwaliteiten die kunnen worden uitvergroot, aangevuld, gecomplementeerd. We voelen ons architecten met een stedenbouwkundige reflex en stedenbouwers met een architectuurreflex: de context is generator van een doorgedreven zoeken naar vanzelfsprekende en haalbare oplossingen. Hierbij is de bijdrage tot het (stads-)landschap cruciaal, wars van verspilzucht, grootspraak of uiterlijk vertoon.